اول ذیالحجه؛ فرصت بازاندیشی در مسیر ازدواج

نخستین روز ماه ذیالحجه، یادآور ازدواجی است که نه فقط در تاریخ اسلام، بلکه در تاریخ انسانیت و بشریت میدرخشد و آن پیوند حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) است.
این ازدواج، ازدواجی ساده، نورانی، با برکتی بیپایان و الگویی بینظیر برای تمامی عاشقان پاکسیرت اما امروز، در روزگاری که جوانان این سرزمین تشنه آرامش، مهر و معنویتاند، ازدواج به یکی از پیچیدهترین دغدغههای زندگیشان تبدیل شده است.
این سوال مطرح است که چرا ازدواج برای نسل امروز تا این اندازه دشوار شده است و آیا چالشها فقط اقتصادیاند یا ما در ارزشگذاری فرهنگی نیز راه را گم کردهایم و چرا الگویی که از آسمان برایمان نازل شده، در زمین غریب افتاده است؟
بیتردید مشکلات اقتصادی، بیکاری، تورم و نداشتن مسکن یا شغل پایدار از موانع جدی ازدواجاند اما تنها مشکل این نیست و ما در سبک زندگی، در نگاه به نقش زن و مرد، در معنای خوشبختی و معیار انتخاب همسر نیز با بحران مواجه هستیم.
نگاههای تجملگرایانه، انتظارات غیرواقعی و دخالتهای نابهجا، سنگهایی هستند که گاه خودمان بر مسیر ازدواج فرزندانمان میاندازیم و همین موضوع و مسائل باعث میشود تا ازدواج جوانان جامعه ما به تاخیر بیفتد.
ازدواج امیرالمؤمنین(ع) و دخت نبی اکرم(ص) نه بر کاخهای زرین که بر ستونهایی چون ایمان، صداقت، عفاف، اخلاص و مسئولیتپذیری بنا شد و مهریهای ساده، مراسمی بیتکلف و نگاهی عمیق به معنای همسری و همراهی و این سادگی، نتیجه عمق باورها و نه بر اثر بیبرنامگی بود.
اگر میخواهیم این الگو، فقط یک خاطره شیرین مذهبی نباشد بلکه به یک مسیر عملی در جامعه ما بدل شود، باید از خودمان آغاز کنیم و خانوادهها باید به جای سنگاندازی، سنگصبور جوانان باشند و مسئولان باید گره از معیشت، مسکن و اشتغال باز کنند.
روحانیت و رسانهها باید بازتعریفی از ازدواج موفق، ساده و مؤمنانه ارائه دهند و خود جوانان نیز باید در جستجوی همسری برای «راه» و نه فقط «رؤیا» باشند و این موضوعات لازم است برای جوانان دختر و پسر ما به خوبی تجزیه و تحلیل شود.
اول ذیالحجه، فرصت بازاندیشی در مسیر ازدواج و فرصتی برای بازگشت به همان نوری که از خانه حضرت علی و حضرت فاطمه برخواست؛ نوری است که تا امروز خانه دلها را روشن میکند و اگر بخواهیم در پرتو آن و نه در سایه غبارهای دنیازدگی زندگی کنیم.
یادداشت از حجتالاسلام مهدی بصیرتی
تهران
تهران